زندگینامه مرحوم حجت الاسلام حاج شیخ علی سلیمانی(ره)؛ امام جماعت اسبق مسجد خاتم الانبیاء(راه چمن) و استاد اسبق حوزه علمیه

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا

خدای رحمان کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، محبوب همه گرداند. (سوره مریم، آیه 99)

                                                
                              

 

حجت الاسلام حاج شیخ علی سلیمانی(ره)، در سال 1315 شمسی در خانواده ای متدین، با وضعیت اقتصادی ضعیف در روستای خیارج قزوین متولد شد.
ایشان در کودکی به مکتب رفت و پنج سال تمام را با مشق و املا و درسهای مکتب گذراند. حدودا 15 ساله بود که به منظور کار و کمک به معیشت خانواده، روستایشان را به مقصد تهران ترک کرد.
ایشان بعد از مدتی کارگری در حرفه ی گچ کاری تبدیل به استادکاری ماهر در این حرفه شد و در طول سال هایی که در تهران اقامت داشت در مناسبت های مختلف مذهبی، از منبری علمای به نام تهران بهره برد و جرقه های اولیه طلبه شدنش هم در این فضا شکل گرفت.
آن مرحوم در حدود سال 1335 و در سن 20 سالگی برای تحصیل علوم دینی راهی حوزه علمیه زادگاهش در قزوین شد و در همان ایام طلبگی نیز برای کمک به معاش خانواده مجبور بود روزهای تعطیل و اوقات فراغتش را کار کند.
دروس مقدمات تا سطح عالیه و اصول فقه را نزد اساتید آن زمان در حوزه علمیه تلمذ کرد و پس از سال ها طلبگی به سمت استادی حوزه علمیه نائل شد و به تدریس پرداخت.

بقیه در ادامه مطلب

                                                                                                                                                    

سیره اخلاقی و عملی                                                     
آن روحانی مکتبی، فردی بسیار مهربان و مردمی بود و همیشه دیگران را به خوبی یاد کرده، دعا می نمود و در حد توانش در رفع نیازها و مشکلات مردم دریغ نداشت و در این خصوص از آبرو و اعتبار خود استفاده می کرد، متقابلا مردم هم احترام خاصی برای ایشان قائل بودند و انس و علاقه فراوانی به ایشان داشته و دوستشان می داشتند.
به قشر جوان بسیار اعتقاد داشت، تکه کلام ایشان در خطاب به جوانان و طلاب، لفظ «عمو جان» بود که برای جوانان بسیار دلنشین بود. منزلش نیز از قبل انقلاب، محل رفت و آمد جوانان برای فراگیری احکام و مسائل شرعی و فقهی بود.
لحن آرام و متین، محتوای دلنشین و البته شیوایی کلام حاج آقای سلیمانی در تدریس دروس حوزوی و منبری ها  جایگاه ویژه ای در میان مردم داشت. ایشان از اساتید برجسته حوزه علمیه به شمار می رفت و بیش از بیست سال نیز امامت جماعت مسجد خاتم الانبیاء(راه چمن) را بر عهده داشت و مصداق بارز این فرموده ی امام صادق(ع) بود که زینت مسجد، پیشوای شایسته و امام جماعت مسجد است.
آن مرحوم، دلباخته ی اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود و بر این ارادت و دلباختگی نیز افتخار می کرد، هنگامی که روضه ی اهل بیت(ع) خوانده می شد به پهنای صورت اشک می ریخت و برای نشر تعالیم آنان سختی های فراوانی را متحمل  شد.
اخلاص،گشاده رویی و اخلاق نیک از خصوصیات بارز ایشان بود که از او یک روحانی موفق ساخت. به گونه ای که اکنون  قریب به پانزده سال که از وفات ایشان می گذرد. هنوز از خاطره ها نرفته است.

      

                       

همراه با نهضت امام خمینی(ره)
مرحوم حاج شیخ علی سلیمانی از ابتدا از مریدان و مقلدین حضرت امام(ره) بود و در زمانی که حمایت از شخصیت و افکار امام(ره) دل شیر می خواست، ایشان به این تکلیف عمل می کرد و به همین خاطر در دوران رژیم ستمشاهی به خاطر محتوای منبری هایش چندین بار به شهربانی احضار شد و از این طریق نقش مهمی در ایجاد شور انقلابی و جهت دهی به حرکت ها و جریانات مردمی داشت.

                 

پس از پیروزی انقلاب
مرحوم سلیمانی پس از انقلاب به استقبال مسئولیت‌های اجرایی نرفت و به کار فقهی و تبلیغی اشتغال داشت. در دوران دفاع مقدس هم، نقش بسیار موثری در حضور طلاب و اهالی و جوانان مسجد و محله راه چمن در جبهه های جنگ حق علیه باطل داشت و خودِ ایشان نیز چند بار به منظور تبلیغ و دفاع از مرزهای اعتقادی رزمندگان در مناطق جنگی حضور پیدا کرد. ایشان مصداق کامل بصیرت بود و تا زمانی که نفس داشت و تا حد توان در خدمت و حمایت از نظام و ولایت گام برداشت.
سرانجام چراغ عمر حضرت حجت الاسلام حاج شیخ علی سلیمانی، در روز سیزده بهمن سال 1379، به خاموشی گرایید و در جایگاه ابدی اهل تقوی آرام گرفت.